Historia Pałacu
Przypuszcza się, że pierwsza osada istniała na terenach Baborówka równolegle do Starych Szamotuł, tj. począwszy od XI wieku, i stanowiła własność Szamotulskich herbu Nałęcz. Jej reliktem jest malowniczo usytuowane wśród łąk pierścieniowe grodzisko o średnicy 30 m z warstwami osadniczymi datowanymi na XI wiek. Urokliwe położenie tej wczesnośredniowiecznej warowni zachęca do spaceru. Wieś wymieniona po raz pierwszy w 1421 r. jako Baworowo Minor należała do rodziny Baworowskich.
Księstwo Szamotulskie zostało ostatecznie włączone w granice Corona Regni Poloniae po okresie rozdrobnienia dzielnicowego w końcu XIV wieku. W granicach Rzeczpospolitej funkcjonowało do II rozbioru w 1793 roku. Rodem wyjątkowo zasłużonym dla rozwoju regionu była można rodzina Kąsiorowskich.
W końcu XIX wieku wieś przeszła w ręce niemieckiego rodu von Hantelmannów, dynamicznie rozwijającego baworowskie posiadłości. To dla nich około 1895 roku został zbudowany pałac eklektyczny z elementami secesyjnymi.
Architektura pałacu czerpała z popularnych wówczas w Cesarstwie Niemieckim wątków neoklasycystycznych i neorenesansowych. Dwukondygnacyjny pałac zbudowany jest na planie prostokąta, posiada oryginalną asymetryczną wieżę bramną z zegarem.
Od roku 1953 mieścił się w nim Zakład Doświadczalny, należący do Instytutu Uprawy, Nawożenia i Gleboznawstwa w Puławach. Obecnie pałac jest w rękach prywatnych.
Blisko pałacu znajduje się parterowa oficyna z przełomu XIX i XX wieku. Zabytkowy charakter mają również zabudowania folwarczne z lat 1883-1892: obora, chlewnia, kuźnia, spichlerz i gorzelnia.
Pałac i oficynę otacza park krajobrazowy z drugiej połowy XIX wieku o powierzchni około 6 ha. Rosną w nim m.in. dąb szypułkowy o obwodzie 390 cm, sosna wejmutka o obwodzie 230 cm (pomniki przyrody) oraz buk purpurowy o obwodzie 360 cm. Park dostępny jest dla Gości Pałacu Baborówko.